Bourgondiërs in Limburg - Het Gulden Vlies in Venlo

De Bourgondiërs

In augustus, bij mijn eerste bezoek aan het Limburgs Museum, had ik me al voorgenomen om terug te komen voor de tentoonstelling over de Bourgondiërs. Die loopt nu een paar weken en de belangstelling is groot.

 

Voor de Gulden Vlies keten van Beatrix hoefde ik niet te gaan natuurlijk, die had ik al genoeg gezien. Maar ik was toch benieuwd hoe ze hem zouden hebben ingepast in de tentoonstelling. De keten is meteen aan het begin van de tentoonstelling te zien in een apart kamertje onder een portret van Filips de Goede, de stichter van de Gulden Vlies orde. Ze hebben er netjes bij vermeld dat het om een Spaanse ordeketen gaat. In de tentoonstelling wordt verder niet ingegaan op de splitsing in een Habsburgse tak en een Bourbon tak, en dat er nu dus twee vliesordes zijn. Dat is verdedigbaar want het is iets van na de Bourgondiërs en valt dus buiten bestek van de tentoonstelling.

 Niet in de tentoonstelling maar gewoon een leuke foto

De Orde van het Gulden Vlies is voor mij wel een kleine obsessie geworden. Ik weet nog dat ik een keer gezegd heb dat ik wel even een betere beschrijving bij de keten van Beatrix zou maken maar dat bleek een vergissing. Hoe meer ik er over te weten kwam, hoe complexer het werd. Ik heb intussen een aardig bibliotheekje gevormd over het onderwerp (veelal digitaal dan wel) met boeken over het Gulden Vlies, de boeken van Bart van Loo, de Bourgondiërs, de Habsburgers, de Spaanse successieoorlog, de mythe en de tocht van Argonauten, Jason en Medea, het goud uit Georgie (het antieke Kolchis ligt nu in Georgië), tentoonstellingscatalogi, Spaanse onderscheidingen, de schatten van het Gulden Vlies, de Ridders en de wapenborden, en nog meer. Ik kreeg steeds meer details maar het werd er aanvankelijk niet eenvoudiger op totdat ik recent, twee weken geleden nog maar, de tentoonstellingscatalogus in handen kreeg van de Gulden Vlies tentoonstelling in Brugge in 1962. Dat moet iets geweldigs geweest zijn, wat daar allemaal te zien was.
Voor in de catalogus schrijft ene Burggraaf Terlinden op 18 pagina's het hele verhaal, van de voorgeschiedenis van de orde, de symboliek, de statuten, de betekenis van de onderdelen, de religie, de introductie, tot aan de moderne tijd (tot 1962 dan wel) inclusief de opsplitsing. Zelf noemt hij het "Beknopte geschiedenis van de roemrijke ridderorde van het Gulden Vlies". Alle aspecten komen aan de orde.
Er is een wikipedia pagina over hem:  https://nl.wikipedia.org/wiki/Charles-Alexis_Terlinden 
Terlinden is niet de eerste de beste, hij was historicus en heeft veel geschreven, ook meer over het Gulden Vlies.

Dus wil je weten hoe het zit met de Orde van het Gulden Vlies, lees dan de 18 pagina's van Terlinden en vergeet de twee maal 800 pagina's tellende woordenbrij van Bart van Loo. De tentoonstellingscatalogus uit 1962 is nog volop tweedehands verkrijgbaar, ik kocht die van mij voor 5 euro bij De Slechte in Gent.

Wapenborden

Aanvankelijk kwamen alle Ridders van de Orde elk jaar bij elkaar in een kapittel, telkens in een andere stad. Later gebeurde het niet meer elk jaar, maar met grotere tussenpozen. Er zijn 13 van zulke bijeenkomsten geweest, steeds in een kerk want de orde werd beschouwd als een religieuze gemeenschap. Voor elk kapittel werden wapenborden geschilderd van de ridders van dat jaar. In de tentoonstelling hangen vier wapenborden die bewaard zijn gebleven van het kapittel in 's-Hertogenbosch. Ze hangen normaal in het Noordbrabants museum en ik had ze daar al eens gezien. De Koninklijke Bibliotheek heeft een vrij recent boek (2024) getiteld "De Ridders van het Gulden Vlies een schitterende mythe ontrafeld", zeldzaam misleidende titel want er wordt helemaal geen mythe ontrafeld. Het boek gaat over de restauratie van de ruim 30 wapenborden van het kapittel in Mechelen. Wel een mooi uitgevoerd boek met paginagrote foto's van elk bord, voor en na de restauratie.
Ik kwam er achter dat er in 1456 een kapittel is gehouden in Den Haag en dat deze 35 wapenborden daar bewaard zijn en hangen in de Grote Kerk in Den Haag, dus die wil ik ook nog eens gaan bekijken. Er is wel een website waar ze te zien zijn:
https://www.dehuizenvanoranjeennassau.nl/28%20Heraldische%20Wapenboeken/GuldenVliesWapenborden.html

 

Niet alleen Gulden Vlies

De tentoonstelling is gelukkig veel meer dan het Gulden Vlies. Vooraf wordt veel aandacht gericht op het banket van de fazant (of pauw, of zwaan volgens de zwanenbroeders), gehouden bij het huwelijk van Filips en Isabella waarbij tevens de Orde voor het eerst is gepresenteerd. Het zou het pièce de résistance moeten zijn van de tentoonstelling maar laat dat nou net niet zo erg uit de verf gekomen zijn. Ik kreeg echt niet het idee dat het hier gaat om een rijk uitgedoste tafel en het grootste, mooiste, meest overweldigende feest dat ooit is gehouden. Veel te krap bemeten, een kale tafel met een paar opgezette dieren en enkele voorwerpen moeten het doen. Ik verwacht geen levende leeuw maar ze hadden er wel iets meer van kunnen maken.

 

Beetje overdreven aankondiging vooraf:

Neem in de tentoonstelling plaats aan de rijkgedekte tafel van het Banket van de Fazant, dat ooit de zintuigen prikkelde van hertogen, ridders en hovelingen. Terwijl je zit, hoor je de ooggetuigenverslagen van Olivier de la Marche en Mathieu d’Escouchy, die aanwezig waren bij het banket – hun woorden nemen je mee naar het feestgedruis van 1454, waar ridders grootse eden aflegden en spectaculaire taferelen zich ontvouwden. Om je heen komt het banket tot leven in beelden, geluid en sfeer. Een ervaring waarin je zelf even gast bent aan het hof. 

Mmmm. Hier moet je wel heel veel fantasie voor hebben.

 

Topstukken

Verder niets dan waardering voor de tentoonstelling. Op de website van het museum staan een aantal zeer lovende reacties en ik kan het daar helemaal mee eens zijn. Het is een aaneenschakeling van topstukken. Middeleeuwse schilderstukken, houtsnijwerk, borduurwerk, wandtapijten, zilver en goud, veel religieuze kunst, alles mooi gepresenteerd en vormgegeven.

 

 

Houtsnijwerk. De Heilige Catharina van Alexandrië was ook weer van de partij. Zonder rad dit keer maar met kroon en zwaard. Maar wat kruipt daar nou onder haar kledij vandaan?

 

 v.l.n.r. Een wapenboek van Gelre, de statuten van de Orde het Gulden Vlies, en Les très riches heures du Duc de Berry (kopietje natuurlijk)

 

 Enkele schilderstukken. Linksboven portretten van Karel de Stoute, Filips de Goede en Engelbrecht van Nassau.

 

 Meer religieuze kunst

 

Door de hele tentoonstelling heen is er uitleg met een audiotour, en dat werkt heel goed. Is eigenlijk onmisbaar voor een goed begrip van een en ander en ik zag dat iedereen de tijd nam om alle verhalen te beluisteren. Op veel plaatsen zijn daarvoor zitgelegenheden gemaakt. Verschillende compartimenten worden gescheiden door zwarte metalen frames. Ik dacht eerst dat het een bestaand systeem was maar toen ik zag dat er gotische boogjes in verwerkt zijn, begreep ik dat het speciaal voor deze tentoonstelling gemaakt is.

Reliekhouder

Een verguld zilveren reliekhouder met een uitbeelding van Sint Joris en Karel de Stoute. Het voorwerp heeft in Wallonië de status van Kunstschat, en met de diefstal van de gouden helm in Assen in het achterhoofd, hebben ze hier het zekere voor het onzekere genomen. Het object is extra beveiligd door 3 vitrines over elkaar heen te zetten. Nog niet eerder zo gezien.

Conclusie 

Zeer geslaagde tentoonstelling. Ik ben blij dat ik er geweest ben. Wel jammer dat er geen publicatie van is gemaakt. Er wordt verwezen naar de boeken van Bart van Loo die daar in grote stapels te koop lagen, maar dan mis ik toch wel veel van de dingen die te zien zijn, zoals de schilderwerken en andere kunst. Daar vind je in die boeken niets over, en zeker geen afbeeldingen. Gelukkig hebben we de foto's nog.

 

Het dal van de Overijsselse Vecht

Wandelen in het Vechtdal  -  17 oktober 2025

Vilsteren, Lemele, Besthmen, Arriën, Stegeren, Karshoek, Junne, Mariënberg, Beerze, Diffelen, Rheeze, De Haandrik, Laar, allemaal plaatsjes waar nog nooit iemand van gehoord heeft (behalve misschien de mensen die er wonen). Wat ze met elkaar gemeen hebben is dat ze liggen in het dal van de rivier de Vecht die begint in Duitsland en stroomt tot bij Zwolle. Er zijn talloze wandelroutes uitgezet en ik heb vandaag gekozen voor de route Beerze Bulten, ruim 15 kilometer.

 

Het wemelt hier van de campings, met vooral Duitsers in loeigrote caravans, maar ze blijven op korte afstand van hun woonwagens dus in de bossen kom je ze verder niet tegen. Toch is het geen rustig gebied. Er loopt een spoorlijn doorheen waar elke twintig minuten een trein langskomt, en aan alle kanten zijn asfaltwegen waar autoverkeer te horen is. Dat is een beetje jammer. Wat ook jammer is dat is dat de gekozen wandelroute niet echt tot aan de rivier komt dus ik heb een kleine zijsprong moeten maken om ook daadwerkelijk de Vecht te zien.

 

Afwisselende landschappen, bos, zandverstuivingen, heide, varens, een beukenlaan. Bijzonder om zoveel verschillende landschappen achter elkaar te doorkruisen. Het valt me op dat overal wordt ingegrepen in de natuur, door boswachters, landgoedbeheerders, provincie, enz. Er moet zo nodig van alles gecreëerd worden. We hebben eigenlijk geen echte natuur meer in Nederland, het is allemaal door mensenhanden gevormd. Hier creëren we hoog water, daar weer laag water, een leefomgeving voor de heidekikker, voor vogeltjes en plantjes. Dan wordt er weer een zachte bosrand gecreëerd. De natuur doet het zelf blijkbaar niet goed genoeg. Of zijn die beheerders misschien zo arrogant dat ze het beter denken te weten. Ik verlang al zeer naar december, in Frankrijk wordt niks gecreëerd, zucht.

 

Onderweg een paar markante objecten. Een betonnen sluisje en een houten brug, dat is het dan wel zo'n beetje.

 

Kardinaalsmuts

De bossen en paden liggen nu bezaaid met bladeren natuurlijk, en ik begon me af te vragen van welke bomen al die verschillende bladeren zijn. Ik kan nog net naaldbomen van loofbomen onderscheiden maar daarna houdt het zo'n beetje op. Eenmaal thuis heb ik bij de Slegte een bomengidsje gehaald en ben aan het determineren geslagen. Zo weet ik al dat de bladeren van de Amerikaanse eik totaal niet lijken op de bladeren van de Europese zomereik terwijl ze toch allebei eik heten. Ik kan ook al een smalbladige es herkennen. De leukste die ik ben tegengekomen is de kardinaalsmuts. Ik had er nooit van gehoord maar hij schijnt helemaal niet zeldzaam te zijn. De boom heeft mooie rode vruchtjes die dus lijken op een kardinaalsmuts, vandaar.
Eigenlijk achterhaald zo'n veldgids, tegenwoordig heb je overal een app voor, die kan elke boom en struik meteen herkennen, aan bladeren en zelfs aan de bast van de stam. Maar bij mij werkt die app natuurlijk weer niet.

Vecht

En daar is hij dan De Overijsselse Vecht. En een zijarm van de Vecht. 

Landgoed Beerze

 

Landgoed Beerze met beukenlaan

Bulten

Het laatste gedeelte van de route gaat over een pad met veel hoogteverschillen. Dat is waar de Beerze Bulten zijn naam aan te danken heeft. Het valt overigens wel mee met die hoogteverschillen, een gewone  trap naar een eerste verdieping brengt je hoger.

 

 En wie zei er ook weer dat kabouters niet bestaan?

 

 

Wandelen langs de stuwwal bij Mook - Geopad 01 en 02

Geopaden 7 oktober 2025 

Weg uit de groene woestijn van weilanden en sloten. Verandering van landschap. De stuwwal tussen Nijmegen, Kleve en Mook is een landschap dat is ontstaan tijdens een ijstijd. Het gebied is opgedeeld in 12 Geopaden, wandelingen waarbij het gaat om de geologie van het landschap. Een onderwerp waar ik beslist niets van af weet dus ik heb wel een beschrijving nodig om te weten waar ik naar moet kijken. 

Het fenomeen geopad had ik opgepikt toen ik in augustus in Nijmegen was. Ik kocht een heel klein boekje over de stuwwal, maar niet het grotere boek met de geo-wandelingen. Maar goed ook achteraf want de meest actuele informatie staat online. 
https://geopaden.nl/portal/stuwwal/index.php/routes

Vandaag loop ik Geopad 01 en 02 samen, Mookerheide en Sint Jansberg, ze grenzen aan elkaar en vormen een route van ongeveer twee keer 12 kilometer. Dat bleek net te doen op één dag, als je ook af en toe een keer stopt om iets te zien, en in aanmerking genomen dat ik twee keer anderhalf uur moet rijden om er te komen.

Ondanks de beschrijving vond ik het moeilijk om in het landschap te herkennen wat er bedoeld wordt.

 

In Geopad 01 kon ik echt geen tien minuten lopen zonder andere mensen tegen te komen, wandelend, alleen of in groepjes, hond uitlatend of mountainbikend. Hoe anders is dat in Frankrijk, waar ik vrijwel altijd een hele dag kan lopen zonder iemand tegen te komen. Je merkt het ook aan het wild, of liever gezegd het ontbreken daaraan. Ik heb alleen een keer twee reeën weg zien springen, dat was alles. 
Bij Geopad 02 was dat anders, die paden zijn kronkeliger en met veel hoogteverschillen, dat is misschien minder aantrekkelijk voor de massa. Alleen mensen gezien die waarschijnlijk het Pieterpad volgen want dat loopt hier ook doorheen.

Onderweg

Kastanjes 

Je kan bekogeld worden door honderdduizend kastanjes, je hoort ze overal om je heen vallen. De paden liggen er vol mee en dat loopt af en toe niet makkelijk. Ik was een beetje in verwarring want bij mij thuis in het park hebben de kastanjes steeds maar één kastanje in een schil en hier zijn het er vier. Thuis opgezocht blijkt het te gaan om het verschil tussen wilde en tamme kastanjes. De kastanjes die met vier partjes in een schil zitten zijn tamme kastanjes en die schijn je te kunnen eten, althans volgens de Margriet, en je kan ze verwerken in gerechten. Maar ik heb niemand kastanjes zien rapen vandaag dus ze zijn niet populair.

Die paden met kastanjes deden me heel erg denken aan de beroemde foto uit de Krimoorlog van Roger Fenton "Valley of the Shadow of Death" alleen dan zijn het geen kastanjes maar kanonskogels. Bij mij hangt de foto uitvergroot aan de muur in het toilet. Ik zie voortaan alleen nog maar een Valley of Chestnuts. Fenton werd er van verdacht extra ballen in beeld gerold te hebben, nou dat hoefde ik hier niet te doen.

Paddenstoelen

Nooit gedacht dat ik nog eens paddenstoelen zou fotograferen. Er waren er zo veel.

Schotse Hooglanders

Op de Mookerheide kan je deze langhoorns tegenkomen. Als je de Mookerheide over wil steken dan moet je er tussendoor.  Ik vond het niet aantrekkelijk om er in de buurt te komen dus ik ben er maar met een grote boog omheen gegaan. 

Held

Het vlakke plateau boven op de stuwwal is de plek geweest voor de luchtlandingen bij Nijmegen in het kader van de Slag om Arnhem. Er is een draadmodel van een Amerikaans vliegtuig neergezet als een soort kinderklimrek in niemandsland. Op het plateau staat een bordje dat moet herinneren aan kapitein Bestebreurtje, met zijn portret en een berg onderscheidingen. Het zei me niets maar er is een wikipedia-pagina gewijd aan de kapitein. Deze man heeft zo ongelooflijk veel gedaan en meegemaakt dat het bijna niet mogelijk is dat dit kan in één mensenleven. Hij heeft 16 (of 18) onderscheidingen gekregen met o.a. de Militaire Willemsorde en de Purple Heart, de hoogste Nederlandse en de hoogste Amerikaanse onderscheiding. Hoger kun je niet vallen.
Zijn rol in de film "A bridge too far" wordt gespeeld door Peter Faber (hij lijkt er ook echt op).

Tragisch dat iemand die zo veel gevaren heeft overleefd dan na zijn pensionering thuis door het ijs zakt en verdrinkt.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Arie_Dirk_Bestebreurtje

 

Jachtslot Mookerheide 

 

IJskelder (nu vleermuiskelder) en moestuin van voormalig landgoed Huize Sint Jansberg

 

 Uitkijktoren op de Mookerschans. De Mookerschans is een aarden verdedigingswerk waar nu bijna niets meer van te zien is. Er is ook niet bekend wie hem heeft aangelegd en waarom.

 Het stikt overal van de routepaaltjes en bordjes. Niets wordt aan het toeval overgelaten.

 

Dagje Woerden - de stad, de architectuur, het museum, de vesting

Dagje Woerden woensdag 1 oktober 2025

Stadsmuseum

Leo Gestel is geboren in Woerden. Het Stadsmuseum had een kleine expositie met zijn werk, waaronder dit "Spakenburgse vrouwen". Hij werkte in veel verschillende stijlen dus het is moeilijk om alles mooi te vinden, maar dit vind ik wel een topstuk.

 

Defensie-eiland 

De eerste verdieping van het museum is ingericht met een tijdelijke tentoonstelling over de herontwikkeling van het "Defensie-eiland". Een lang, smal gebied dat voorheen gebruikt werd door defensie, voor opslag van goederen, een wasserij voor dekens en matrassen, depot retour goederen, tenten- en matrassenfabriek, schilderswerkplaats, enz.

Spulletjes die moeten herinneren aan het defensie verleden 

Het is nu een mooie nieuwe woonwijk geworden. In de expo een maquette en een afbeelding waarop te zien is welk architectenbureau verantwoordelijk is voor elk gebouw. Het stedenbouwkundig plan is van Karres en Brands. De meest toonaangevende nieuwbouw is ontworpen door Groosman en partners. Ik heb vroeger wel eens maquettes gemaakt voor Groosman, maar als ik die foto's terugzie dan is dat niet om aan te zien. Er is de laatste jaren gelukkig wel veel verbeterd op gebied van woningbouw.

En zo ziet Defensie-eiland er in het echt uit

 

 

Er is een mooi uitgevoerd boek gemaakt bij de tentoonstelling, over de herontwikkeling van Defensie-eiland. Met heel veel aandacht voor het defensie verleden en heel weinig aandacht voor de nieuwbouw. De voorkant doet anders vermoeden. Ik had het liever andersom gezien.

Kasteel 

Het kasteel van Woerden maakt deel uit van Defensie-eiland en is behouden gebleven. Het dateert uit de tijd van de oude vestingwerken. Het heeft nu een horeca functie voor evenementen en is een populaire trouwlocatie, zo ook vandaag voor een nogal exotisch bruidspaar.

 

Buitenkunst

Woerden heeft vrij veel kunst in de openbare ruimte. Een van de buitensingels is een ware beeldentuin, Het is de H.G. van Kempensingel. Henri Gijsbert van Kempen was burgemeester van Woerden, zijn oudere broer Frederik Hendrik van Kempen was burgemeester van Schoonhoven, en ze waren de zoons van Antonius Everdinus van Kempen, een van directeuren van de Koninklijke Nederlandse Fabriek van gouden en zilveren werken en lid van de Tweede Kamer. En zo houdt alles een beetje verband met elkaar.
Het terracottabeeld linksonder is het herindelingsmonument, en markeert de overgang van de gemeente Woerden van de provincie Zuid Holland naar de provincie Utrecht. Het beeld midden onder is een moderne voorstelling van een oude stadspoort...

 Architectuur

 

Woerden vesting 

De vesting is terug te zien in de grachten rondom het stadje en enkele gebouwen die vroeger tot de vesting hoorden, zoals het kasteel, het arsenaal en de kazerne, en die nu vooral een horeca functie hebben gekregen.

Putdeksels

Woerden heeft "themadeksels"

En dat was Woerden

Vestingwandeling Oudewater

Vestingwandeling die een cultuurwandeling werd; 28 september 2025 

Oudewater was een van de vestingsteden in de Oude Hollandse Waterlinie. Maar van deze vesting is vrijwel niets meer over. Bij de VVV wisten ze zelfs nauwelijks dat Oudewater ook een vesting was. Het werd dus een wandeling met 'hier was vroeger..., maar nu is er niets meer". Er is wat fantasie voor nodig om het een vestingwandeling te kunnen noemen. Vestingwallen zijn er helemaal niet meer, stadspoorten ook niet, alleen nog waterlopen die het tracé van de oude grachten aangeven. Er is zelfs een Prins Willem III vaarroute bedacht. De stadhouder-prins voer met een commandoschip langs zijn troepen om ze te inspecteren en hij zou hierbij deze route genomen hebben.Hmmm.

 

 De vesting Oudewater bestaat alleen nog in de vorm van water, what's in a name

Gelukkig is er meer te beleven in dit stadje. Oudewater heeft zeer veel architectuurmonumenten, onder andere het wijkje het Rode Dorp (vanwege de rode daken) uit 1922 van de architect Jan Wils (bekend van het Olympisch Stadion in Amsterdam en Papaverhof in Den Haag). Het is gebouwd op de plaats van een oude stadswal wat nog terug te vinden is in de straatnaam Lange Burchwal. 
Het hek Rozenburg is historisch en gaf toegang tot buitentuinen, buiten de vesting, van welgestelde burgers. 
In een van de vestinggrachten vinden we het kunstwerk "Naiaden", waternimfen uit de Griekse mythologie. 
Op een ander deel van een voormalige stadswal, de Westerwal, is een interessant appartementengebouw verrezen. Het gebouw heet Pleinwachter en heeft een mooie groene kleurstelling, in werkelijkheid veel mooier dan de artist impressions die ik er van gezien heb. Oude industrie er omheen wordt nog afgebroken. Het stedebouwkundig plan voor de herontwikkeling van het hele industriegebied is in handen van West 8. Het is op een voormalig bastion van de vesting.

Het gebouw in de Kapellestraat is het St.Anthonius Patronaat, een rooms-katholiek parochiehuis gebouwd in 1916, tegenwoordig cultureel centrum De Klepper. Mooi zijn de versieringen in de gevel, kenmerkend voor die tijd.
Schanskorven, ik ken ze van het gebruik in de loopgraven van de Eerste Wereldoorlog, ze heten dan gabions. De korf wordt ergens neergezet, gevuld met puin, grond, stenen, zand, enz. en dan kan er achter gekropen worden als bescherming. Een moderne variant van metaalgaas zie je tegenwoordig overal in de openbare ruimte en in privétuinen, ze zijn dan rechthoekig en gevuld met breuksteen en vormen zo een muurtje. Niet noodzakelijkerwijs om achter weg te kruipen maar bedoeld als erfafscheiding. Het vindt dus zijn oorsprong in de vestingbouw. Hier nagemaakt van wilgenteen om nog iets van het vestingverleden terug te halen.
Een grappig theekoepeltje
De begraafplaats is aangelegd op één van de bastions van de vesting. Dat werd vaker gedaan. In andere vestingsteden, zoals in Schoonhoven, zijn bastions daar ook voor benut.

Ik heb geleerd dat Oudewater bekend staat om twee dingen: de heksenwaag en de fabricage van touw. Gewogen in de waag ben ik al eens, en ik weet al dat ik geen heks ben dus dat kon ik overslaan. 

Touwmuseum 

Oudewater heeft een touwmuseum. Ik heb nog nooit in zo'n korte tijd zoveel voor mij onbekende vaktermen voorbij horen komen. Wat valt er nog veel te leren. In de hoogtijdagen had Oudewater wel 45 touwbanen. Volgens het museum kwam alle tuigage van de VOC schepen uit Oudewater. Wie zal het tegenspreken. 
Nog een onbelangrijk weetje: er is ontdekt dat rechtsom gewonden touw 4% sterker is dan linksom gewonden, en niemand weet hoe dat komt.

 

Kroningsdeksel

Oudewater heeft een kroningsdeksel. Een onverlaat had zijn motor er bovenop geparkeerd. Toen ik er later nog een keer langs kwam was de motor weg dus kon ik alsnog een foto maken. Het deksel ligt op een vrij willekeurige plaats langs een grachtje. Maar in het kader van het 750 jarig bestaan van de stad is er een moderne sculptuur naast gezet, genaamd "Rebecca". Je zou het zo niet zeggen maar het symboliseert saamhorigheid, gastvrijheid, trouw, ontmoeting, verbinding en vasthoudendheid, wat wil je nog meer. Het zou ook een water tappunt moeten zijn, maar er kwam geen druppel water uit. De koning heeft het beeld in 2015 onthuld en dat is dan wel weer aardig want het kan haast niet anders of hij heeft daarbij op zijn eigen putdeksel gestaan.