Het dal van de Overijsselse Vecht

Wandelen in het Vechtdal  -  17 oktober 2025

Vilsteren, Lemele, Besthmen, Arriën, Stegeren, Karshoek, Junne, Mariënberg, Beerze, Diffelen, Rheeze, De Haandrik, Laar, allemaal plaatsjes waar nog nooit iemand van gehoord heeft (behalve misschien de mensen die er wonen). Wat ze met elkaar gemeen hebben is dat ze liggen in het dal van de rivier de Vecht die begint in Duitsland en stroomt tot bij Zwolle. Er zijn talloze wandelroutes uitgezet en ik heb vandaag gekozen voor de route Beerze Bulten, ruim 15 kilometer.

 

Het wemelt hier van de campings, met vooral Duitsers in loeigrote caravans, maar ze blijven op korte afstand van hun woonwagens dus in de bossen kom je ze verder niet tegen. Toch is het geen rustig gebied. Er loopt een spoorlijn doorheen waar elke twintig minuten een trein langskomt, en aan alle kanten zijn asfaltwegen waar autoverkeer te horen is. Dat is een beetje jammer. Wat ook jammer is dat is dat de gekozen wandelroute niet echt tot aan de rivier komt dus ik heb een kleine zijsprong moeten maken om ook daadwerkelijk de Vecht te zien.

 

Afwisselende landschappen, bos, zandverstuivingen, heide, varens, een beukenlaan. Bijzonder om zoveel verschillende landschappen achter elkaar te doorkruisen. Het valt me op dat overal wordt ingegrepen in de natuur, door boswachters, landgoedbeheerders, provincie, enz. Er moet zo nodig van alles gecreëerd worden. We hebben eigenlijk geen echte natuur meer in Nederland, het is allemaal door mensenhanden gevormd. Hier creëren we hoog water, daar weer laag water, een leefomgeving voor de heidekikker, voor vogeltjes en plantjes. Dan wordt er weer een zachte bosrand gecreëerd. De natuur doet het zelf blijkbaar niet goed genoeg. Of zijn die beheerders misschien zo arrogant dat ze het beter denken te weten. Ik verlang al zeer naar december, in Frankrijk wordt niks gecreëerd, zucht.

 

Onderweg een paar markante objecten. Een betonnen sluisje en een houten brug, dat is het dan wel zo'n beetje.

 

Kardinaalsmuts

De bossen en paden liggen nu bezaaid met bladeren natuurlijk, en ik begon me af te vragen van welke bomen al die verschillende bladeren zijn. Ik kan nog net naaldbomen van loofbomen onderscheiden maar daarna houdt het zo'n beetje op. Eenmaal thuis heb ik bij de Slegte een bomengidsje gehaald en ben aan het determineren geslagen. Zo weet ik al dat de bladeren van de Amerikaanse eik totaal niet lijken op de bladeren van de Europese zomereik terwijl ze toch allebei eik heten. Ik kan ook al een smalbladige es herkennen. De leukste die ik ben tegengekomen is de kardinaalsmuts. Ik had er nooit van gehoord maar hij schijnt helemaal niet zeldzaam te zijn. De boom heeft mooie rode vruchtjes die dus lijken op een kardinaalsmuts, vandaar.
Eigenlijk achterhaald zo'n veldgids, tegenwoordig heb je overal een app voor, die kan elke boom en struik meteen herkennen, aan bladeren en zelfs aan de bast van de stam. Maar bij mij werkt die app natuurlijk weer niet.

Vecht

En daar is hij dan De Overijsselse Vecht. En een zijarm van de Vecht. 

Landgoed Beerze

 

Landgoed Beerze met beukenlaan

Bulten

Het laatste gedeelte van de route gaat over een pad met veel hoogteverschillen. Dat is waar de Beerze Bulten zijn naam aan te danken heeft. Het valt overigens wel mee met die hoogteverschillen, een gewone  trap naar een eerste verdieping brengt je hoger.

 

 En wie zei er ook weer dat kabouters niet bestaan?