Geopaden 7 oktober 2025
Weg uit de groene woestijn van weilanden en sloten. Verandering van landschap. De stuwwal tussen Nijmegen, Kleve en Mook is een landschap dat is ontstaan tijdens een ijstijd. Het gebied is opgedeeld in 12 Geopaden, wandelingen waarbij het gaat om de geologie van het landschap. Een onderwerp waar ik beslist niets van af weet dus ik heb wel een beschrijving nodig om te weten waar ik naar moet kijken.
Het fenomeen geopad had ik opgepikt toen ik in augustus in Nijmegen was. Ik kocht een heel klein boekje over de stuwwal, maar niet het grotere boek met de geo-wandelingen. Maar goed ook achteraf want de meest actuele informatie staat online.
https://geopaden.nl/portal/stuwwal/index.php/routes
Vandaag loop ik Geopad 01 en 02 samen, Mookerheide en Sint Jansberg, ze grenzen aan elkaar en vormen een route van ongeveer twee keer 12 kilometer. Dat bleek net te doen op één dag, als je ook af en toe een keer stopt om iets te zien, en in aanmerking genomen dat ik twee keer anderhalf uur moet rijden om er te komen.
Ondanks de beschrijving vond ik het moeilijk om in het landschap te herkennen wat er bedoeld wordt.
In Geopad 01 kon ik echt geen tien minuten lopen zonder andere mensen tegen te komen, wandelend, alleen of in groepjes, hond uitlatend of mountainbikend. Hoe anders is dat in Frankrijk, waar ik vrijwel altijd een hele dag kan lopen zonder iemand tegen te komen. Je merkt het ook aan het wild, of liever gezegd het ontbreken daaraan. Ik heb alleen een keer twee reeën weg zien springen, dat was alles.
Bij Geopad 02 was dat anders, die paden zijn kronkeliger en met veel hoogteverschillen, dat is misschien minder aantrekkelijk voor de massa. Alleen mensen gezien die waarschijnlijk het Pieterpad volgen want dat loopt hier ook doorheen.
Onderweg
Kastanjes
Je kan bekogeld worden door honderdduizend kastanjes, je hoort ze overal om je heen vallen. De paden liggen er vol mee en dat loopt af en toe niet makkelijk. Ik was een beetje in verwarring want bij mij thuis in het park hebben de kastanjes steeds maar één kastanje in een schil en hier zijn het er vier. Thuis opgezocht blijkt het te gaan om het verschil tussen wilde en tamme kastanjes. De kastanjes die met vier partjes in een schil zitten zijn tamme kastanjes en die schijn je te kunnen eten, althans volgens de Margriet, en je kan ze verwerken in gerechten. Maar ik heb niemand kastanjes zien rapen vandaag dus ze zijn niet populair.
Die paden met kastanjes deden me heel erg denken aan de beroemde foto uit de Krimoorlog van Roger Fenton "Valley of the Shadow of Death" alleen dan zijn het geen kastanjes maar kanonskogels. Bij mij hangt de foto uitvergroot aan de muur in het toilet. Ik zie voortaan alleen nog maar een Valley of Chestnuts. Fenton werd er van verdacht extra ballen in beeld gerold te hebben, nou dat hoefde ik hier niet te doen.
Paddenstoelen
Nooit gedacht dat ik nog eens paddenstoelen zou fotograferen. Er waren er zo veel.
Schotse Hooglanders
Op de Mookerheide kan je deze langhoorns tegenkomen. Als je de Mookerheide over wil steken dan moet je er tussendoor. Ik vond het niet aantrekkelijk om er in de buurt te komen dus ik ben er maar met een grote boog omheen gegaan.
Held
Het vlakke plateau boven op de stuwwal is de plek geweest voor de luchtlandingen bij Nijmegen in het kader van de Slag om Arnhem. Er is een draadmodel van een Amerikaans vliegtuig neergezet als een soort kinderklimrek in niemandsland. Op het plateau staat een bordje dat moet herinneren aan kapitein Bestebreurtje, met zijn portret en een berg onderscheidingen. Het zei me niets maar er is een wikipedia-pagina gewijd de kapitein. Deze man heeft zo ongelooflijk veel gedaan en meegemaakt dat het bijna niet mogelijk is dat dit kan in één mensenleven. Hij heeft 16 (of 18) onderscheidingen gekregen met o.a. de Militaire Willemsorde en de Purple Heart, de hoogste Nederlandse en de hoogste Amerikaanse onderscheiding. Hoger kun je niet vallen.
Zijn rol in de film "A bridge too far" wordt gespeeld door Peter Faber (hij lijkt er ook echt op).
Tragisch dat iemand die zo veel gevaren heeft overleefd dan na zijn pensionering thuis door het ijs zakt en verdrinkt.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Arie_Dirk_Bestebreurtje
Uitkijktoren op de Mookerschans. De Mookerschans is een aarden verdedigingswerk waar nu bijna niets meer van te zien is. Er is ook niet bekend wie hem heeft aangelegd en waarom.
Het stikt overal van de routepaaltjes en bordjes. Niets wordt aan het toeval overgelaten.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten