Boekenkasten

In april dit jaar heb ik mijn boekenkasten geplaatst. In mijn vorige huis stonden er drie, los van elkaar, en verschillend gedecoreerd. Ze waren wel alle drie opgebouwd volgens hetzelfde principe en met een zelfde maatvoering, met het idee ze ooit een keer aan elkaar te koppelen. Dat moment was nu aangebroken.
De constructie bestaat uit staande panelen die gemaakt zijn als een doos, ze zijn hol, opgebouwd uit een voor en achterplaat van triplex met ribben daartussen. Door de panelen zijn volgens een vast stramien gaten geboord van 22 mm waar buizen doorheen steken. Op de buizen liggen de plankjes waar de boeken op staan. Een opbouw die in het verleden zijn waarde heeft bewezen en die zo ontstaan is uit onvrede met doorzakkende houten plankjes van kasten die zo te koop zijn.

Voor de kast voor de achterwand moest ik van twee kasten één zien te maken. De ene had een decoratie gebaseerd op een boomschorstekening van een Afrikaanse Pygmeeënstam, en de andere een schildering die nagemaakt is van de Lonely is an Eyesore plaat op het 4AD label, een ontwerp van Vaughan Oliver. De Pygmeeën moesten er aan geloven en werden overgeschilderd met een kleurverloop van groengrijs naar crèmewit met hier en daar een veeg roze. De omslachtige opbouw van de eerste kast die ik ooit maakte, waarbij ik de triplex dozen beplakt had met horrengaas dat later weer grotendeels dichtgeplamuurd werd, heb ik nu niet meer toegepast. Ongeveer hetzelfde effect is nu bereikt door te plamuren met acrylverf waar zilverzand doorheen gemengd is. Aangevuld met de niet genoeg te prijzen Alabastine allesvuller, die je werkelijk overal voor kunt gebruiken, zelfs voor meer dingen dan Alabastine zelf ooit zal kunnen bedenken. Ik ben intussen wel een grootverbruiker geworden.

Voor het koppelen van de buizen heb ik bussen met binnendraad en bussen met draadeind M12 gemaakt. De delen kunnen als een systeem in elkaar geschroefd worden. Het moet wel in delen omdat het anders te groot en te zwaar zou worden om mee te kunnen manoeuvreren.
Het was even zoeken naar een combinatie van onderdelen die precies in elkaar pasten. Een buis van een oud ledikant paste precies in de binnenmaat van de 22 mm verwarmingsbuis. Daarin ging weer een messing plug. Alles aan elkaar gekit met 2 componenten polyurethaan.
Het eerste deel van de kast kon op zijn plaats gezet worden.

Bij het weghalen van de kasten uit mijn vorige huis bleken een paar flinke scheuren in de muur te zijn ontstaan. Het was alles bij elkaar toch een beetje te zwaar geweest blijkbaar. Om in de nieuwe situatie het gewicht te reduceren heb ik niet langer gebruik gemaakt van de mooie draadglazen plankjes waar glashandel van der Kriek destijds zo zijn best op heeft gedaan. Een paar honderd plaatjes draadglas van 40 x 40 cm vertegenwoordigen een groot gewicht.

Een klein deel van de draadglazen plaatjes, vlak voor hun droevige einde.

Met pijn in het hart heb ik ze in scherven gegooid in de glascontainer van de vuilstort in Lopik. In plaats daarvan zijn de plankjes nu van 4 mm MDF, beschilderd alsof het roestig staal is, om toch in industriële sferen te blijven.

Tweede boekenkast

De tweede kast werd een iets omvangrijker project. Ik had niet genoeg panelen dus moesten er een stuk of vijf bijgemaakt worden van de in totaal 13. De bestaande panelen moesten verlengd worden omdat ik ze tot aan het plafond door wilde laten lopen. Dat leverde ook een extra plankje op. Ze waren al korter dan die van de eerste kast omdat ze in een kamer stonden waar het plafond lager was. Bovendien had ik twee smalle panelen nodig die voor de afgetimmerde schoorsteen kwamen te staan. Dat gedeelte van de kast heeft smalle plankjes waar alleen kleine boekjes kunnen staan. Eindelijk wel een mooie plek voor de Churchill biografie en voor de serie symboliek in de kunst.

Ik heb er voor gekozen om deze panelen niet te beschilderen maar te beplakken met behang. Ik heb behang laten printen met een eigen afbeelding. Het is een collage van eigen foto's, voornamelijk detailopnamen van spoorwagons die ik ooit gefotografeerd heb op rangeerterrein Kijfhoek, aangevuld met vergane glorie in de Londense Docklands. Het laten printen van behang is wel een succes. Dat ga ik nog vaker laten doen. Pluim voor repro van de Kamp. Zie hun website www.repro.nl. Het behang is zeer mooi, dik glasvliesbehang, de kleuren zijn prima en de banen sluiten precies op elkaar aan. Als ik nou ook nog heel goed zou kunnen behangen dan was het echt perfect geworden.

Het beplakken van de panelen met fotobehang

De keuze van de lijm was wel even lastig. De bestaande panelen waren geschilderd en daar kon geen gewoon behangplaksel op gebruikt worden. Het behang viel er gewoon af. Uiteindelijk is het een combinatie geworden van lijm voor vinyl voor de grote vlakken en houtlijm voor de kopse kanten.
Van de afbeelding is niet veel meer te zien nu het klaar is. Eigenlijk jammer dat er boeken in staan.