Zondag 22 juni. In de metro een verwarde man die vertelde dat Jezus de enige juiste weg was. Zonder verdere kleerscheuren in Schiedam aangekomen. Bekend station, ik ben hier een paar jaar lang elke werkdag overgestapt.
Met de kleuren van Schiedam doelt men hier niet op kleuren in de bebouwde omgeving maar op de diversiteit van de bevolking. Op een groot plein, voor een nog groter theater, staan panelen met foto's van gezichten, elk gezicht tegen een achtergrond van een Pantone kleur die gezocht is bij de huidskleur. Zo heeft iedereen een nummer gekregen. Wat ben jij? Ik ben een 57-7C. Ik begrijp later dat het gaat om een heel groot kunstproject in het kader van 750 jaar Schiedam.
Schiedam heeft het niet makkelijk, het moet het op veel fronten afleggen tegen grote broer Rotterdam. Toch heeft het een heel mooi historisch centrum en dat heeft Rotterdam dan weer niet. Het heeft havens, oude pakhuizen, historische schepen, bruggen, enz. Maar kom niet buiten het centrum want daar is het uitgesproken lelijk en vies. Een stad met twee gezichten. Bovendien een stad die van zijn jenever-imago probeert af te komen.
 | |
| Amsterdamse School met art deco elementen |
 |
| pakhuizen als woningen |
Waar het in Rotterdam op zondag net zo druk is als elke andere dag van de week, of misschien nog wel drukker, valt er in Schiedam op zondag niets te beleven. Bijna alles is dicht, op een paar terrassen na. Dat biedt de gelegenheid om goed naar geveltjes te kijken. Een mooi Amsterdamse School pandje, ooit gebouwd als bioscoop, volgens een bordje door de gemeente gerestaureerd en nu leegstaand. Op korte afstand van elkaar drie winkelpandjes met onderpui van gekleurde geglazuurde stenen, zie je niet zo vaak. Pakhuizen omgebouwd tot woningen. Wat niet meehelpt om het beeld wat aantrekkelijker te maken is de onheilspellende lucht. Een oude man mompelt "denk da we een buitje krijge" en niet veel later begint het te spetteren. Ik vlucht naar een terras met grote parasols, tijd voor lunch.
 |
| kleurige geglazuurde stenen, geel met een paar blauw streepjes |
Hoofddoel, of eigenlijk enige doel vandaag, is het Stedelijk Museum Schiedam. Er is een omvangrijke expositie met het werk van Daan van Golden. Internationaal vermaard kunstenaar met werk in grote musea. Een kunstenaar waarbij ik me ga afvragen wanneer iets kunst is. Als je een geruite theedoek heel precies naschildert is dat dan kunst of alleen maar kunde. Of een Japans pakpapiertje, of een behangmotiefje, of een schilderij van Matisse alleen in contour. Eigenlijk bedacht hij zelf niets maar hergebruikte bestaande beelden. Grappig is een toespraak die hij heeft gehouden bij toekenning van een prijs. De toespraak bestond geheel uit citaten van andere kunstenaars. Picasso: "Als ik geen blauw heb neem ik rood". Zelfs voor zijn toespraak bedacht Golden niets zelf, maar gebruikte hij woorden van anderen.
In de kleine museumwinkel, vooral gericht op kinderen, een aantal boeken over kleur, maar ik heb ze allemaal al. Mooi boek over een Engelse kunstenaar die buitenkunst maakt van gevonden materialen, zoals afgebroken schuttingen van bouwplaatsen, met resten van afgescheurde posters en graffiti. De collage-achtige platen in het boek doen me sterk denken aan collages van pop-art kunstenaar Robert Rauschenberg waar ik vroeger fan van was, totdat hij door de mand viel bij een tentoonstelling in München waarbij hij alleen maar opengevouwen kartonnen dozen aan de muur plakte. Boek niet gekocht want te duur. Maar een leuk alternatief is een filmpje waarbij door het boek gebladerd wordt. Heb je toch een beetje van dat boek.
https://www.instagram.com/reel/DLHXqK5IZNr/?utm_source=ig_web_copy_link
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten